S korica:
Svjestan da su otočni i primorski gastronomski biseri, o kojima pedantno poput kakvog etnogastronoma svjedoči u kolumni i sada u knjizi koja je pred vama, pristizali podjednako i iz Mletaka i od Morlaka, i sa Zapada i od Levanta, kogo Radovan neće preskočiti ni “vlašku” kaštradinu s neizbježnom “kiselinom”, ni domaće pulastre ili divljač. Bakalar “na bjanko”, maštoviti miomirisni složenci od povrća, neupitni zgodici autohtone dalmatinske kuhinje poput pašticade, koja se, poručuje naš kogo, osim od govedine može raditi i od tune, nebrojene otočne varijacije brujeta i “morlačka” jela od divljači, mediteranske tripice, toći od školjaka te buzare od kojih bi i mrtvi uskrsli… nisu samo iznimne delicije koje je zahvaljujući preciznim kogovim receptima moguće spraviti i u vlastitom loncu ili teći. Oni su autentični i nadasve ilustrativni djelići priče o istočnoj obali Jadrana i o njenom kulturnom i biološkom “talioničkom loncu”. Još bolje, to su sidrišta iznimne gastronomske dite koja – bili naute i morske skitnice, “samo” turisti-namjernici ili pak “virtualni” putnici ukotvljeni za vlastitim štednjakom – vrijedi otkrivati brodeći tragom koga Radovana.