Arhitektura u kontekstu

Iz knjige:

Knjiga Brenta Brolina u originalnom podnaslovu doslovce osvetljava složeni odnos između starih građevina, koje već na određenom mestu i najčešće postoje, i novih koje se podižu uz stare i koje sa tim objektima, po prirodi stvari, moraju doći u neki određeni odnos. (Architecture in Context – fitting new buildings with old). Taj odnos prema već izgrađenom prostoru, postojećim kućama iz različitih epoha i različitih stilskih serija, prema postojećoj urbanoj situaciji i tradiciji, planimetriji i miljeu – bio je i ostao trajni problemski krug svake arhitekture i u svim vremenima. U žižu svoje studije Brolin je ovoga puta, svesno, postavio fizički kontekst, iako je jasno da pojam konteksta pokriva neuporedivo širi prostor duhovne, istorijske, strukturne, programske, prostorne i kulturne problematike.

Brolinova knjiga je u tom smislu jedna jasna knjiga: njega zanimaju “manje ili više uspeli primeri”,,projektovanja u kontekstu” i to njihovom konkretnom, izgrađenom obliku. Jer iz “uspelih” slučajeva rada se,,vizuelni kontinuitet” koji ponovo treba da naučimo, posle decenija neke vrste prezira takozvane “moderne arhitekture” prema datosti svake sredine i prema konkretnim, postojećim objektima.

Taj deo istorije je poznat: u velikom broju slučajeva moderna arhitektura je odbijala fizičko nasleđe, pa čak i u starim gradovima. A kada ono nije jednostavno rušeno, nove kuće prema zatečenima odnosile su se sa dužnim “odbijanjem”, nikakvim vezama, u skoro apsolutnom odsustvu dijaloga i komunikacije.